İBRAHİM Tatlıses önce Rahşan Gülşan’ı aradı. Epeydir mahkemeliklerdi. Sonra "Or... " cümlesini Rahşan
eleştirince telefon açmış, davet etmiş görüşmüşler.
Tatlıses, "Or... demedim. Zilli dedim"
demiş. Oysa oradaki herkes denileni biliyor. Bilirim, küçük çocukları böyle sevenler, böyle muhabbet gösterenler çoktur ama sahnede olacak iş değil.
Rahşan Gülşan’ın izlenimlerini sordum.
"Hiçbir şey dinlemiyor. Kendi anlatıyor sürekli. Kendince hep haklı.
Her şeye bir açıklaması var. Karşısındakinin ne dediğini dinlemiyor
bile, umurunda değil" dedi.
Bu arada, "O herif benden nefret ediyor. O yüzden bu haberleri yaptırıyor" demiş.
"Herif" dediği ben oluyorum.
Tatlıses’in bilmediği şu. "Ben kimseden nefret etmem", eleştirdiklerim
de düşmanım değildir.
Yanlış yapıyorsa yazıyoruz. Doğru yapsa onu da yazarız.
İşte bugün yaptığı.
Balçiçek İlter’i arıyor ve "Kalemini kırarım" diyor.
Hani "Kızmış, laf olsun diye söylemiş" deyip geçsen buna Tatlıses’in müktesebatı uygun değil.
Urfa Çarşısı’ndaki cinayet, Asena’nın, Derya Tuna’nın başına gelenler ortada. Geçemiyorsun.
Tatlıses, herkesi kendine düşman zannedeceğine dönüp bir kendine baksın. Çünkü onun en büyük düşmanı "kendisi".
Başına gelen her şeyin nedeni kendi yaptıkları.
Avrupa’da, Amerika’da "kontrol sorunu" yaşayan pek çok sanatçı kliniklere yatıp tedavi görüyor.
Ayıp değil.
O da böyle bir şey deneyebilir.
Kimbilir belki de haklıdır. Kırk yıldır şöhret olmak, kırk yıldır tüm ilgiyi üzerinde yaşamak zor gelmiş olabilir.
Ama çaresi var.
Çare tehdit değil, bir psikiyatr.

Fatih Altaylı/Gazete Habertürk