Çoğu Hasta Mutsuz ama Neden Mutsuz Olduğunu Bilmiyor

Psikoterapi bu kontrol edilemeyen hislerin daha yönetilebilir hale gelmesine yardımcı oluyor. Öncelikle bu deneyimi söze dökmek önem kazanıyor. Bu kişiler genelde bir içsel boşluk hissediyorlar ve bu boşluğu yemek ya da satın alınan şeylerle hızlı bir şekilde doldurma ve kapatma peşinde oluyorlar. Genelde bu aşırı davranış ile ilgili kendilerini iyi hissetmiyorlar ve durdurmak istiyorlar. Aslında bu kişilerin kendilerini iyi hissetmeleri için iradeye değil sözcüklere ihtiyaçları var. Tabii bu hisler ortaya konduktan sonra bir de bunlarla başa çıkmak ve tolore etme kısmı gündeme geliyor. Bu kişiler terapiye geldiklerinde genelde mutsuz olduklarından bahsederler ancak bunun ne anlama geldiğini bir türlü bilemezler. Tıpkı aşırı yeme davranışında olduğu gibi bu versiyonda da aşırı alışveriş davranışı gündeme gelebiliyor.  Bu kişiler her ne kadar bunu maddi olarak karşılayabiliyor olsalar da sonrasında tıpkı çok yemiş olmak gibi yoğun bir utanç ve pişmanlık hissediyorlar, zaten satın aldıkları şeyleri de kullanmıyorlar, dolaplarda atıl şekilde kalıyor. Burada satın alma davranışı ya da yeme davranışı öncesi kişinin ne hissettiği ve ne düşündüğü çok önemli ki bunlarla davranışı arasındaki duygusal bağlantıyı kurabilsin. Bu kişiler çoğunlukla boşluk hissi ve üzüntü hissederler. Kendi duyguları ile temasları çok azdır ve duyguların bilinemeyeceğini kolaylıkla değişebilir olduğuna inanırlar. Yeme bozukluğu olan kişiler de benzer şekilde duygularını yönetebilme konusunda güçlükler yaşarlar. Bu durum sadece kötü hisler hissettikleri zaman değil, olumlu hisler olduğunda da gündeme gelir; öyle ki sanki güzel bir duygu ile ne yapacaklarını bilemezler. Bu güzel duygu gidecek, sonrasında daha da kötü hissedecekler diye korkabilirler, o nedenle de bu korkutucu düşünceleri yiyerek ya da bir şeyler satın alarak uzaklaştırırlar.