ZAMAN - Herkes çocuğunun rahatlık içinde yaşamasını ister. Ancak cep harçlığı verirken çocuğunuzu yanlış yönlendirmiş olabilirsiniz. Harçlık, paranın değerini öğretmek ve sorumluluk duygusu için verilir, 'harcatmak' için değil. 

Çocuğa cep harçlığı sorumluluk sahibi olmayı ve paranın değerini öğrenmesi için verilmeli, her istediğini alsın, her istediğini yapsın diye değil. Her anne ve baba çocuğunun ihtiyaçlarının en iyi ve güzel bir şekilde karşılanmasını ister. Hatta anne ve babalar, kendi zamanında ellerine geçmeyen bazı fırsatları yetersizlik duygusu ile ellerindeki bütün imkanları bilinçsiz ve abartılı bir şekilde çocuklarının önlerine sererler. Her çocuğun temel ihtiyaçlarının yanında anne ve babanın hoş görüp çocuklarına sundukları fırsatlar olması normaldir; fakat bu imkan ve fırsatlar ile zamansız ve abartılı bir şekilde tanışan çocuklarda, doyumsuzluk ve sorumsuzluk duygusu ve yanında bazı davranış bozuklukları görülmektedir.

Çocuklara verilecek cep harçlığındaki asıl amaç küçük yaştan itibaren parayı kullanabilme ve idare edebilme kabiliyetini geliştirmektir. Çocuklara verilecek cep harçlığı anne ve babanın çocuğuna örnek teşkil edebileceği ve çevresinde arkadaşlarından farklı olmayacağı yaşta başlanmalı. Genellikle bu dönem ilköğretim çağına başlamaya denk gelmektedir.

Harçlığın fazla verilmesi, çocuğun da bunu arkadaşlarına karşı bir güç gösterisi olarak kullanmasına ve savurgan olmasına, ilerleyen yaşlarda ise tatminsizlik ve doyumsuzluk hislerine kapılmasına neden olabilmektedir. Harçlığın az verilmesi durumunda ise çocuk arkadaşlarının yanında eziklik yaşayabilir, bu duyguyu ortadan kaldırmak için davranış bozukluklarından, çalma vb. yanlış tercihlere başvurabilir. Harçlık verilirken kardeşler arasında denge sağlanmalı, her kardeşe aynı harçlık verilmemeli, harçlığın miktarı yaşa göre artış göstermeli. İlköğretimin ilk aşamalarında çocuklara harçlık günlük, ilköğretimin ikinci aşamasına doğru haftalık verilmeli.

Cep harçlığı verilirken "ben çektim çocuğum çekmesin" anlayışına sahip anne ve babanın bütün imkanları abartılı bir şekilde çocuğuna sunması doyumsuz bir neslin yetişmesine neden olur.