İştahsız çocuğa yaklaşımda en önemli nokta, iştahsızlığın neden kaynaklandığnı bulmaktır. İştahsızlık, besini bilinçli olarak reddetme ise ve altında psikolojik bir sebep (yeni bir kardeş, anne-baba ayrılığı, okul ile ilgili sıkıntı vb.) yatıyorsa, mutlaka bir psikolog desteği alınmalıdır.

İştahsız çocucuğa karşı baskıcı ve azarlayıcı bir tavır içinde olmamak gerekir. Çocuğu yemeye zorlamak ileride çocuğun beslenme davranış bozuklukları sergilemesine sebep olmaktadır. Aynı şekilde çocuk yemeğini yemedi diye cezalandırmak da doğru değildir.

Lokmayı uzun süre ağzında çeviren, yutmamak için zaman kazanmaya çalışan, tabağındaki yemeği bir türlü bitiremeyen bir çocuk karşısında önce aklımıza fiziksel bir rahatsızlığın var olup olmadığı gelmelidir. Örneğin; yüksek ateş, kulak ağrısı, boğaz ağrısı, nefes almayı güçleştiren nezle ve grip gibi üst solunum yolları enfeksiyonları çocuğun sofrada nazlanmasına neden olur. Çocuğun sofrada oyalanması ve yemeğini ağır yemesi karşısında tepki göstermemek en iyisidir. Bu arada çocukla konuşmak, hikayeler anlatmak, şakalar yapmak da onun yemek yemesini zevkli hale getirebilir. Sofrada geçirilen zamanın hem anne-baba hem de çocuk açısından işkenceye dönüşmemesi çok önemlidir.