Güney Kore'nin Ulsan kentinde 2008 yılında yapılan araştırma gezisi sırasında yaralı bir yunusa ilişkin çekilen görüntüler, New Scientist dergisinin internet sitesinde yayımlandı.

Yunusların göğüs yüzgeci hareket edemeyen yaralı bir arkadaşlarının boğulmasını önlemek için gösterdikleri çaba kameralara yansıdı.

 

Görüntülerde, 12 kadar yunusun; çırpınan, sağa sola yalpalayan ve bazen de baş aşağı suya batıp çıkan dişi bir yunus balığının etrafına toplandıkları görülüyor.

Daha sonra suya dalarak vücutlarıyla yaralı arkadaşlarına suyun altından destek veren yunuslar, vücutlarını bir çeşit sal gibi kullanarak arkadaşlarının boğulmasına engel olmaya çalışıyor.

30 dakika kadar süren çabalarının sonuçsuz kalmasının ardından yaralı yunus suların içine gömülerek gözlerden kayboluyor.

İLK KEZ RASTLANDI

Uzmanlar, yunuslarda genellikle anne yunusların yavrularına yardım ettiklerine ilişkin bilgiler bulunmasına karşın, grup halinde, zor durumdaki diğer bir yunusa yardım ettiklerine ilişkin bir örneğe ilk kez rastlandığını vurguladı.

Yardım amaçlı böylesi davranışların sadece zeki ve uzun ömürlü sosyal hayvan türlerinde görüldüğüne dikkati çeken uzmanlar, pek çok hayvan türünün, zor durumdaki hemcinslerinin yanından çabucak ayrılarak yaralı arkadaşlarını kendi başına bıraktıklarını belirtiyor.

ACISINI ANLADILAR

Bilimsel adı "Delphinus capensis" olan "uzun burunlu tırtak" türü yunuslara ilişkin görüntüleri değerlendiren İngiltere'deki Sussex Universitesi Psikoloji Bölümü Öğretim Üyesi Doç. Dr. Karen McComb, videonun yunusların çok gelişmiş bir yöntem kullandığını gösterdiğini söyledi.

Birlikte çalışmaya yönelik bu basit davranışın yunus sürüsündeki bağı güçlendirebileceğini anlatan McComb, "Yüksek zekaya sahip sosyal hayvan türlerinde yaralı bir hayvana destek vermek amacıyla diğer hayvanların bir araya gelmesi oldukça akla yatkın" diye konuştu.

Yardım davranışının yunusların diğer hemcinslerinin acı çektiğini anladığına ve kendilerini arkadaşlarının yerine koyabildiklerine işaret ettiğini belirten Doç. Dr. Karen McComb, ancak bu davranışın yunusların kendilerini arkadaşlarının yerine koymaya ihtiyaç olmadan da gelişebileceğini ifade etti.

McComb, bu davranışın yunusların, zor durumdaki arkadaşlarını kurtarmanın, sürülerini muhafaza etme ve böylece kendi bölgelerinin denetimini elde tutmaya katkı sağlayacağını anlamış olmalarıyla da açıklanabileceğini ifade etti.